പെറ്റതും കൊന്നതും നീ തന്നെ...!!

-കവിത- 

അമ്മേ..
എന്തിനീ മൂര്‍ച്ചയുള്ളോരായുധം
ഒന്നുറക്കെ കരയുമ്മുമ്പേ
ഇമകള്‍ തുറക്കുമ്മുമ്പേ
ഞങ്ങള്‍ താന്‍ കണ്ഠമറുക്കാനോ
എന്തിനീ ക്രൂരത ......

പഞ്ഞുപോൽ  മര്‍ദ്ദവമാം ഗര്‍ഭപാത്രത്തിലൊ-
രിടം  തന്നതും
പത്തു മാസം ചുമന്നതും
അസഹ്യമാം വേദന തിന്ന്
നൊന്ത് പെറ്റതും നീയല്ലേ...
എന്നിട്ടും...
കൈ വിറയ്ക്കാത്തതെന്തേ നിന്‍-
നെഞ്ചിടിക്കാതെന്തേ
കണ്ണ് നിറയാത്തതെന്തേ നീ-
ഒരുമാത്ര നോക്കാത്തതെന്തേ
മാറോടണയ്ക്കാത്തതെന്തേ നീ -
വാത്സല്ല്യത്തേനോലുമൊരുമ്മ
തരാത്തതെന്തേ...

നരനായി പ്പിറന്നോരീ ജന്മതിലേറെയുണ്ടാശകളമ്മേ ...!!

നിൻ മാറിൽ കിനിയുമാ പാലമൃതിൻ
മാധുര്യം നുണയുവാൻ
നിൻ താരാട്ടു പാട്ടിനീണത്തിൽ മയങ്ങുവാൻ
നിൻ കൈകളിൻ ചൂടിലോതുങ്ങുവാൻ
നിൻ കൈയ്യാലിത്തിരി ചോറുണ്ണുവാൻ
നിൻ വിരൽ  പിടിച്ചു പിച്ചവെക്കുവാൻ
നിൻ ശകാരം കേൾക്കുവാൻ
നിൻ സ്നേഹം തുളുമ്പും തല്ലുകൊള്ളുവാൻ

ഇനിയുമുണ്ടാശകളേറെയമ്മേ ...!!!

തൊടിയിലും  വയലിലും ഓടിക്കളിക്കുവാൻ
മഴവില്ലിൻ വർണ്ണമേഴുമാസ്വദിക്കുവാൻ  
പൂക്കളിൻ  കവിളിൽ തലോടുവാൻ
കുയിലിൻ  നാദം കേൾക്കുവാൻ
വെയിലേറ്റു വാടുവാൻ
മഞ്ഞിലും മഴയിലും നനയുവാൻ
അറിവിന്റെ പാലാഴിയിൽ നീരാടുവാൻ
ഒത്തിയൊത്തിരിയാശകൾ ...........................

പറിച്ചെടുത്തിടല്ലേ ...... നിഷേധിച്ചിടല്ലേ....
എന്ത് പാപം ചെയ്തു ഞങ്ങൾ
നിൻ വയറ്റിൽ പിറന്നതോ
നിൻ  സ്വാർത്ഥതയ്ക്കായരുതമ്മേ
നിൻ  കൈകളിൽ  രക്തം പുരളരുത്

അമ്മേ ...വെറുതെ വിടൂ അമ്മേ
വേദനിക്കുന്നമ്മേ
വലിച്ചെറിയൂ ...മൂർച്ചയുള്ളോരാ ആയുധം
മാറോടണയ്ക്കൂ ഞങ്ങളെ ..
അരുത് ...അരുതമ്മേ ........
അ ....മ്മേ....  അ ....മ്മേ ...